RUHUMUN DAR VAKİTLERİ

Ruhumu peşkeş ç/ektiğim o ıslak zemin

Maharetli ellerinden kaderin

Dökülen imgeler sağanağı

Ve de aralıksız edilen yemin

Hüznüme mukayyet olmakla iştigal

Bir özveride saklı belki de kıyama duran hilal

Ve sözcüklerim, azizim

Düm teke tef çalar ezeli rakibim

Öznemden sakit

Bir de ruhumun dar vakitlerinde saklı defteri kebir

Çentik atılası bir masal

Ölümle dans eden her kimse

İntikal

Ettiği kadar kendine

Özdeş ruhumla

Sair hecelerse gelirken galeyana…

Ve işte imge pazarı

Ve işte şiirin dalkavuğu

Mimarisi dizelerin

Dip dibe diz dize ne mutlu ki bana:

Onca ayetin sunumunda

Derin izler bırakan varlığımda

Demli bir şiir lütfen buyursun da gönül soframa

Elyaf sözcüklere edilen rağbet misal

Renkler ve şiirler nasıl ki masal

Tadında

Vurdukça tefe

İnler notalar

Varamadığım varsın olsun son nokta

Tekin değil hanidir son zamanlarda eşlik eden düşlerim

Öznesi ile sakit

Daralırken de vakit

İzahı yok iken mürşidin

İfa ettiği çekincelerin zümresi

Alaşağı edilmiş kabrim

Yaşanılası değilken de cihanda çektiğim

Kabir azabım

Hüznüme d/okunan serkeş rüzgâr

Malulen emekli bir şiir neyime?

Şirin inzivasında saklı bir ney’ in dilinde

Neyden ibaret ise bu zemheri

Ruhumla sıvadığım hücre hapsi

Zanların zehri

Zemherinin ölü öfkesi

Zarar ziyan ne haddime

Havsalamdan taşan her hecenin soğuk zaferi

Ve de neferi

Olduğumdan da öte

Feri sönen kandil;

Masal

Tadında olsaydı ya ömür

Misal:

Kıpraşan hüzün

Kaile alınmadığı kadar ölüm

Kambersiz düğün

Misali

Zerre de takati kalmamışsa insanın gördüğü zulüm

Neticesinde savsaklanan hayaller tezgâhında

Sunumu erken

Zuhur eden ezelden

Ecnebi bir sözcük nasıl ki uzak gönül tekkeme

Ve işte ruhumun kilitli çekmecesinde yeşeren fidan misali

Yaşaran yasımınsa muadili

Mevki sahibi olsa ne ki insan?