ROMANA-YOLCULUĞUM-SİSLİ HAYATLAR

Dişimden tırnağımdan değil bilakis düşümden, hayallerimden arttırdığım bir sevgisin sen, sevilmeyi es geçtiğim sevgi ise teğetim ve teyit ettiğim.

Hırpani bir yokuştur tırmandığım ve dik başlı mizacı yokuşların bazen kör noktası yolun bazen tozu dumana kattığım kadar yorulduğum.

Sevgiyi çeyrek geçe buyurdum.

Sevgi buçuğunda aşkın, yalnızlığımı haykırdım.

Tam da sevgi iken merkezim ve işte kendimi sevmeyi başardım.

Havsalamdan taşan duygular var ve düşünceler bazen ikilettiğim bazen teklediğim.

Rabıtası aşk olan hisler bazen duvara tosladığım ve duvarın başını yardığım…

Yağdığımsın belki de.

Yaftaları yok saydığımsın.

Noksan varlığım ve edası hiçliğin: hafif meşrep değil oysaki mevsim olsa olsa hafif rüzgârlı içime estiğim.

Naylondan faturalar kestim önceki hayatımda ve düğmelerimi hep ilikledim çünkü saygıydı hürmet ettiğim ve sevecen mizacım aşkı hamt ettiğim nasiplendiğim.

Aşikâr aşkım ben.

Aşka aşina bir zümre saklı içimde.

Dipsiz bir kuyu bazen suyu çekilmiş.

Ya da şadırvanı göğün tembihlenmiş.

Düşler küredim bir ömür ve tünedim.

Hayaller kurdum ve her birini gerçek kıldım.

Gel gör ki arkası gelmedi hiç birinin ve ben sadece sıfatlar ekledim ismimin başına.

Yorgun bir rüzgârım.

Edilgen mahiyette etken kılındığım hayal dünyam ve çaputlar bağladığım ruhumun duvağı ve gökte saklı bir yıldızın kuyruğuna tutunduğum…

Elbet kendime tutunmakla ilintili her biri ve tutanaklara geçirdiğim yüreğim zimmetli.

Kimisi yürek yemiş ki umurumda değil.

Bense yürekten sevdim ve yazdım kendimi bildim bileli.

Elden gelen ne ise ele de muhtaç etmesin Rabbim.

Evrende saklı sırlar ve işte kat ettiğim yolda bazen yarıda kaldığım kadar başa dönüyorum gün bitiminde.

Lakin öncesinde yapmam gerekenler var ve kendime ulaştırmam gereken mektuplar ve şiirler ve hikâyeler.

Birkaç da roman belki yazıp iç dünyamı altın tepsiyle evrene emanet ettiğim.

Nazarında iklimlerin sadece dalından kopuk bir yaprağım.

Nazımın geçtiği sevdiklerim ve dur durak bilmeden yâd edip dünümü elbet yarınlarda ve niyazlarımda saklıyım.

İhbar etmekse içimdeki yetimi ve yetemediğim duygu ve dünyalarında insanların asla erişemedikleri bir yalnızlıkla ve hayal gücü ile muhatabım.

Dur durak demeden yazdığım şu son on sene ve kendimi keşfetmenin verdiği mutlulukla sayısız öykü yazsam da ufkumda saklı idi bir ya da birden fazla roman yazmak ve işte sizlere sunumum iken romanım nasıl da şükrediyorum Rabbim bana ve anneme bu romanı nasip etti, diye.

Ufkum pembe.

Günüm bazen siyah.

Gecelerse kör noktası duyguların ve de buluşma noktası.

Rotamsa ilk günden sabit.

Baş koyduğum ne olursa olsun tırnaklarımla kazıdığım.

Dünde kalan iş maceralarım ve hayata bir sıfır yenik başladığım sonrasında çabaladığım kadar da hayattan karşılığını aldığı yetmedi hüsrana bulandığım ve meslek hayatımdaki iniş çıkışlarla bir meslekten fazlasını dileyip birkaç mesleğe sahip iken ansızın her şeye noktayı koyup genç yaşta inzivaya çekildiğim elbet değil bir yalan.

Nüktesi ruhumun.

Noktası virgülü duygularımın.

Hayat boyu nerede ise her şeye nokta koymanın ertesinde yazı ve şiir başlıklarımı dahi üç nokta ile eşleştirdiğim ve işte üç noktalı hayallerimden bir romana olan yolculuğum…