PİKABIMIN KIRIK İĞNESİ

Soluduğumsun ve de saymaya solumdan başladığım sağdıcısın yalnızlığın ne zamanki aşkla kıyama durduğum sıra dışı bir sıradanlığın makûs yüzüsün ters yüz ördüğüm bir yeminsin ve yetemediğimsin her yatıya kaldığında hüzün, haykıransın fısıltılarıma alt yazı geçen hayranlığımla baka kaldığımsın…

Matbu bir düş’ tün içime düşen ateşin közünde saklı

Bir sevinç bir hüzün bazen keder yüklü

Sayısız hece sarmalında sözlüğün

Devasa bir nükte idin

Bir zamanlar nutkumun tutulduğu

Sararan ön sözüydün yazdığım romanın

Her sayfasında senden bir izle süründüğüm

Yolun tek savaşçısı…

Cılkı çıkmışsa insanoğlunun

Uzağında kaldığım çok uzağında

Yakın kılınan cennet, rüyalarımda

Ansızın gerçek kılan Rabbime dönük yüzüm

Hemhal olduğum bir iklim

Kavruk tadı sözcüklerin

Nakavt olan imgelerden çaldığım

Arsız bir şarkıydın.

İğnesi kırık pikabımın cızırtısı

Ne zamanki seni düşünsem

İçim cız eder

Cızbız köfte tadında şiirler adadığım

Kadın erken saf tutan yalnızlığın yorganı nasıl ki

Serili üstüme

Tutuşan etekleri ilham perimin

Bazen kırık bir güfte bazen kırılgan

Yüreğimin dama taşı gibi oynatıldığı

O devasa ekranda saklı ruhum gibi

İçimde saklı dünün na’şı.

Nakşeden gecenin devası bir yıldız

Eklem yerleri kopuk şiirlerden arakladığım nice cinas

Kıtalar aştığım dizelerle

Top yekûn firar eden duyguların nezdinde

Sükûnet dilediğim şu cihanda

Nasıl ki imkânsız

Mutluluk denen coğrafya

Varsa yoksa kayrası aşkın

Kayıp bir çizelgede saklı nice sızım.

Sızdığım usul usul yürekten

Sızlandığım ta içten

Sınandığıma şahit koca evren

Varsın olsun sessizlik tek sınavım

Yeter ki sensizliği sonlandırsın Tanrım

Sırtımı tek sıvazlayan

Aşkın hacminde büyüyen coşkum ve iman gücüm

Serildiğim yerden yükselen ruhumdaki sızı

Aşk iken çeperim

Aşina olduğum hüzün denen denklem

Varsın olmasın tek dengim

Rabbim benden razı olsun beni sevsin yeter.