ŞAİRDE DİNMEYEN BU AŞK BU COŞKU OLMASA

Mülayim bir renkti öncesi:

Öncesiz sabahların da öznesi

Hiçliği saygın

Varlığı kimince yoksun

Yâd ellere düşen bir şiirin güncesi

Akla ziyandı aslında aşk

Kimine göre çaresiz kimine göre uzak

Kala kaldığımız kendimize

Kayda geçer miydi sahiden de

Sonlanmayan gece?

İade-i itibarı şairin

İtiraz hakkı saklı garbında

Aşka biat bir rüzgâr iken şahlanan

Meddücezrinde öfkesinin son bulan

Kâh hazan kâh bahar

Yüreği tefe tutan

Ve de asla t/av olmayan şık bir kelam

İnhisarında göğün

Beklenirken kuşluk vakti

Ölümün de dinmeyen vardiyası

Eşref saatine ulaşmalıydı illa ki şair

Zaman sonlanmadan

Bir ukde bir ah bir de gıybet

Deminde sevginin varsa yoksa tek ziynet

Uzak söylencelerden

Uzak yalandan ve nefsinden

Nefesini hep mi boşa harcardı insan?

Hele ki şairde dinmeyen

Bu aşk bu coşku olmasa…

Müptelası hüznün

Muğlak değil mutlak bir ölüm

Hem dilinde şairin

Hem kabrinde

Yasak meyveyi yemediği kadar da şahitti yüce Rabbi.

Bir tebessüm dillendir ansızın

Dil yarası filan da değildi vuku bulan

Bu sızı

Sızım sızım sızlayan masum yürek

Kimine göre cenderede

Elbet bu da bu da geçecek

Zinhar yalan açan çiçeklerin neşesi

Uykuda geçmez iken de günü gecesi

Ulağı aşk

Uleması kalem

Mabedin matem dolu şeceresi

Ne kıytırıktı yaşam ne de kıyısında köşesinden sahiplenilen

Vuku bulansa bir temaşa

Saltanatı sonlanan zalim

Sırça köşkün fanisi

Zemherilerin tek ziyaretçisi

Ve evet, severken şair

Ve evet, dikemese de

Yüreğin söküklerini

Sonlanmazken de mesaisi

Bir ödül

Bir övünç

Bir kıvanç

Saklı

İken iç cebinde şiirin

Yolluk bildiği uydusu olduğu kadar sevginin

Salkım saçak notalar

Not düştüğü kadar

Vardı hani güncesi

Aza kanaat eden şair

En çok severken tanımazken sınır

İçre yolculuğu

Köhne bir lahit miydi yoksa içinde ruhunu

Unuttuğu?

Gönlün küpeştesi

Ve zirvede duygular

Azımsanan şiir ve sevgi

Azadesi sözcüklerin

Kir tutmaz alnında saklı yazgısı

Yâd ellerde unutulmuş bir imgeden

Çıkıp da yola

Elbet vardığı Rabbi ve kendisi

Kutsandığı kadar masum yüreği

Çil yavrusu gibi dağılan ahvali

Başı dik ve asi/l bir rüzgâr

Buğusu gözlerinin

Buğrası mevsimin

Budanmaya müsait kalemin gövdesi

Yeniden baş verecekti mademki umut

Serkeş bir tını

Saydam yüreği

Seferisinde bilinmezin

Kilit noktası varsa yoksa

Ulaşılmazlığın sonlandığı

En ulu Rakım en ulu Varlık

Künyesinden dökülen birkaç isim

Varsın olsun mahlası hüzün,

Şairin endamı

Şiirin esvabı

Sözcüklerin yongası

Aş erdiğine nail oldu ya sonunda

Bir bilinmeze daha şerh düştü sonunda

Başa alsa da hayatı

Baş döndüren ilhamın coşkusu

İle serili gök kubbeye

Bazen gök kuşağı

Bazen kırlangıç

Havsalasından taşan binlerce sözcük

Bir o kadar yalnızlık…