AÇMADIĞI KAPI YOKTUR YÜCE RABBİMİN

İki nefes arası yalnızlığım en çok da nefsin ölümü ile mutlandığım o dik yokuş ve başım dimdik gerçi yorgunluğum da ayan beyan ama ve yüzümden okunurken yazmaya durduğum tüm şiirler beyhude olduğunu söylese de birileri umudun izinde tutuklu kaldığım sevginin gizinde ve iman gücümle ayaktayım dimdik elbet O, ol dediği müddetçe olmazın oluru ne varsa yeter ki kabul etsin yüce Huda tüm dualarımı.

Sözcükler inisiyatif gerektiren.

İki büklüm imgeler şiire hükmeden

Beti benzi atmış yalan yeminler

Ve işte ruhun kırbacı iken asalet

Devrik cümlelerin de tozunu dumanına kattığım

Ne sadece ibaret

Bir hararetten

Ne de ihanet

Ettiğimdir koruyucu melekler

Ve destursuz dalan kimse yüreğime

Kininde değil

Kilinde saklı bir rehavet

Ansızın da hâsıl oldu mu tevafuk

Yüklü yolculuğumda

Kimse b/ağlayan basiretimi

Asla da değil umurumda.

Gün çakmak çakmak…

Dökülen onca yaprak

Hani, önümde yığılı…

Hani, basmaya kıyamadığım

Bir renk misali

İçimde açan çiçekler

Diklemesine sapladığım bir hece

Aşk iken o münferit kelime

Neler neler saklı içinde

Gıybet ürünü kimi insan

Kıymet vermedikleri türlü türlü lisan

Haraca kesen zalim

Hüznüme ekmek doğrayan kurşun misali

Ağırlığında acı ve kasvet

Elbet dinecektir de gecenin hükmünde

Serili olduğum yalnızlığın indinde

Bir koşu ulaştığım o devasa bulut

Takriben binlerce ömrü içinde saklayan umut

Devşirme bir sancı ile uyandım güne

Mabedim ya da makberim ya da manen asılı olduğum göğe

Kimse misillemede bulunan

Kimlik kaygımdan da soyutlandım soyutlanalı

Ve işte somut bir hale

Dönüştürmekle iştigal

Haletiruhiyemde saklı nice şafak

Saydığımdan da öte

Saymanı evrenin

Sarmalında bunca gizemin

Sapla samanı ayırt edemeyen ne çok kimliğin

Derbeder ettiğini de sanmasın hani kimse

Mademki Allah var gam yok

Mademki seyrindeyim evrenin

Matbu bir mühür

Mahzun bir rengin

Bir de mutabık olduğum enginliğin

Ve işte haşmetinde İlahi Sevginin

Aş erdiğim yeni bir gün yeni bir hayat

Aydınlanma vaktimdir belki de

Su katılmamış bir hasret

Suda batan kayıklarım misal

Sadece umutla hemhal

Aş erdiğim

Baş verdiğim

Başımdan savsaklamadığım kadar öznemin

Özleminde

Seyrinde semanın

Ne hikmetse

Yalnızlığın da hicretinde

Susuverdiğim

Bir gonca ve de muadili

Bir gül bir karanfil

Bir de ıslıklandı mı sözcüklerin hakkaniyeti

Aşkın şiddeti

Kurulu düzenin nimeti

Kurmaca hayatlardan değil mademki benimki

Kurgu olmasa bile hüzün

Haiz olduğum iman gücünün

Tek servetim olduğuna delalet

Şiddetle atan kalbim

Acım ve açım ve aymazlığında tüm cihanın

Bir teamül ki şiir

Bir de tedavülden kalkmış iken huzur ve sevgi

Gel gör ki:

Baş vereni nasip eden mademki yüce Rabbim

Açmadığı kapı yoktur

Açmaza düştüğümde başımı yasladığım Ulu Çınar

Hacminde değil hicvinde hiç değil

Sığındığım ve yaslandığım Yüce Dağ

Nasıl ki dağına göre de kar veren

Kandığım ne ki şu cihanın yalanlarına

O, dedi mi ki:

‘’Ol’’

Ve işte kayrasında düzeneğin

Olmazın oluru düşlerin, sadık kaldığım yeminlerin…