VE BEN YARALARIMI SEVDİM BİR DE ANNEMİ...

Bir Şaman idi saklı tutulası hayallerin görünmeyen neferi…

 

 

 

 

Azabın ertesi

Ölüm öncesi

Uykunun bekçisi

Sızan yalnızlığım

Sızı içinde kahrımda yaşattığım

Ne yalanım ne cennet ne cinnet ne de sıradan

Sıra dışılığımsa beşinci mevsime

Tekabül eden

Hüzünlü reçine tadında bir seviş

Hem metruk

Hem meczup

Hem muğlak

Gidişatın sancısı

Göremediğim aydınlığı

Boca etsinde diye yüce Tanrı

 

İşinin ehli bir nefer olabilirdim

İçimde gömü

Ruhumda sancı

Yüreğimse alabildiğine yamalı

Ve ben yaralarımı sevdim

Bir de annemi…

 

Tadı yoktu içilen ilacın

Sadece derman olsun diye

Ağzına annemin tıkıştırdığım

Bir hare

Bir hale

Bir de rahle

Varım yoğum serili

Acının kibri

Yalnızlığın ölüme koştuğu şirki

Sonlandırsın yeter ki Huda.

 

Azat edilesi bir kuş ürkekliğinde

Zindanımı da sevdim hücre hapsimi de

Günbegün ölen hücrelerim

Yeter ki:

Yansın diye ömrün meşalesi

Top yekûn firar ettiğimdi hem:

Mesken mi?

Mabet mi?

Mahrem alabildiğine matemi

Ruhuma sıkan bir vecize.

 

Ölümle sürtüşen hayallerim

Kapı dışarı edildiğim

Kimse baş koyduğum

Sevginin muadili

Bense sevdiğim kadar sevilmemiştim

 

Sözcüklerdi cübbem

Cüssemse ne ki ne?

Yarıladığım ömür ve çeyrek aklım

Namı almış yürümüş iken efkârın

Hazanın ertesi

Solduğum kabrimde

Nüksetsin diye aydınlık

Yeter ki diri dingin kalsın annemin bedeni

 

Nefesi yitik

Sancısı sonsuz

Semada saklı sırlar gibi

Sırra kadem basarken mutluluk

Bense seyyah bir yürek

Seferisi ise söküklerini diktiğim hayat

Şifası Rabbimden

Şiarım umut ve inanç iken ezelden

 

İade-i itibarı ömrün

Sözcüklerse vurgun yediğim

Bir mizansende saklı yorgun belleğim

Ve suskun nidalarım

Aşkın künyesinde salınan bir derviş

Fikrime eş düşerken zikrim

Ve alt edemediğim zihin gücüm

Yeter ki kol kanat gersin Rabbim

 

Şimdimden sökün edebilirim hem de ansızın

Yarınlar iken muadilim

Sevebilirdim hani diğer âlemi

Yeter ki yalnız kalmasın yetim benliğim

Yatıya kalan hüzün

İstişarede iken

Hayallerim ve vurucu timlerin

Eşkâlini şiir b/ellediğim

Hayatı ise umutla şimdilerde hüzünle kürediğim

Ve küskünüm yıldızlara

Naralar atan tüm kaymış yolculara

Yolcu yolunda gerek olmasın da

Yeter ki Kara Melek uğramasın buralara

 

 

Semadayım

Şiarım iken mealimde saklı bunca gizem

Titrim

Ve tinim

Ve yorgun hayallerim

Yeter ki sonlanmasın bu masal

Hemhal

Olduğum kadar hüzünle

Hamt ettiğimden de öte

Ruhum ve ufkum ve uçuşan nurum

Paspal bir gölgeden uzak

İhtiva ettiğim yalnızlığımla

İstişare ettiğim kadar da iç sesimle

 

Beni bilen biri var mademki

Dinmeden bu yürek esintisi

Racon kesen hüzne serzenişim

Rengimde saklı külüm

Rakımı olmasın yeter ki ölümü

İnzivada geçen ömrü

Güdülediğim kadar

Gücümden firar

Eden sözcüklerim pürü pak göğün

Piri iken ümidin

 

Rabbim tek Sırdaşım, dayanağım

Sağım solum ve önüm arkam

Dualarımda saklı annem

Elimden eline uzanan

O kader çizgisi

Yeter ki düşmesin boşluğa

Hayatın nakaratı ve güftesi

Elem yüklü coğrafyam

Sona da meyletmesin asla

Dinmeyen bu rüzgâr…

 

Gülüm Çamlısoy