İTİKADIN KALESİ

Düşlerim tekil ve yorgun bir coğrafyanın ana kıtası

Derlediğimse sadece değil şiir…

Vakur

Issız

Alabildiğine coşkun bazense yaşanan bitim

Ölümcül bir diyezde saklı

Hem ruhun

Hem şehrin

Bir araya gelmek bilmeyen o iki yakası

Azat edilesi ise ömür

Soğuk bir beden

Kimine cepken

Kimine kefen

Kefesi kayıp

Maruzatı ayıp

Edimlerde saklı çöl çiçeği.

Mademki:

Bir b/ölü iki aşk

Mademki hutbelerde saklı yürek ve hasret

Hicabın eşiği

Ölümün beşiği

Ve o gergin ip

İpe sapa gelmez ne varsa saklı üstünde

Edimlerden yorgun bir iklim

Korunaklı dünyasında saklı olsa bile

Ne ki şair

Giymediği mademki şiir o gün

Devası binlerce imge

Soyutlandığı kadar yeter miydi sahi

Lal alfabe?

Ve işte maruzatı

Pekişen bir hasret

Dilemması yalnızlığın

Bitişe delalet

Bir tüfek

Nasıl da dayalı şakağına

Kekremsi acılardan boca ettiği kadar yalnızlığına

Hükümranlığında Rabbin

Metruk düşler semti

Mağdur olduğu kadar yürek

Alacalı bulacalı bir hasret

Mazlumun nasıl ki kalmaz yerde ahı…

Ah, etmeden yaşamın vebali

Boynuna zalimin

Basmakalıp bir hayat değil bu nasıl da emin

Ve keskin bir bıçağın izi

Göğün temsili resmi

Nur yağan yüzüne

Mevsimden arda kalan bir meyyal

Tünediği kadar kabrine

Tüten dumanı üstünde saklı o bilinmezin.

Hem girift

Hem girgin

Hem uzamında hüznün

Körüklü ruhun defansı

Kayıt dışı bir renk iken

Zeminde saklı

O devasa karartı:

Yerleşik

Bazen sırnaşık

Bazense bitişik

Damlayan yaşın yasası değil mi ki

Şairin dinmeyen yası…

El ayak çekildi mi de firar eden bedeninden

Bentler aşılası

Sözcüklerse cabası

Zemheride istirahate çekilen yalnızlığın damgası

Ve de o kör noktası

Cihanın arda kalan son ukdesi

Nüktelerin eşliği

Nazı niyazı dinmezken mealinde

Açık ara farkla hidayetin sancağı

Nasıl ki dikili gönlüne

Bir de mezar taşı şairin

Hem Mümin hem de hüzünlü iken

Yüreğinden kopup gelen

Yeni günün ve umudun

Tesellisine dair

Tecelli etti edecek hangi mucize ise.

Sabit kat sayısı sevginin

Çöken çatının

Altında kalan şairin

Aşka ve hüzne ve umuda olan

İnancından da ayrı kalmadığı kadar

Bir karartı dahi dönebilirken güneşe

Tutuşan eteklerinde yağan yağmurun

Hacminden hazinesine döşediği yol

Nasıl ki çıkacaktır yarına

Adı çıksa bile

Canından ötesi midir söyle Canan?

Aşkın hırkası

Hüznün yeleği

İki dik yakası şehrin

Dilemması yalnızlığın

Boca ettiği kadar rahmetin

Her damlasına vakıf ve saklı sırrı illa ki

Yanan İlahi Ateşin tek kıvılcımı

Dahi yeter ayaklarını yerden kesmeye

İndinde ve nezdinde

Nakkaşı sözcüklerin

Rakkasesi imgelerin…

Ey, şair:

Sen ki teselli bulduğun kadar

İman gücünden de doğacaktır

Yeni hayatın yeni devanın

Yeniden ayakta kalmaya namzet

Yaşadığın yasın ve cefanın

Bir adım sonrası

Yeter ki kabul gör Allah katında:

Davan

Ve devan

Devrandan

Yana da değilken tasan

İki cihanda aziz olsun yeter ki

Çektiğin cefanın

Sür git hezeyanın

Sefasını sürmesen ne ki ne?

Bu yalan dünyanın

Nasıl ki Şems’in rüzgârında asılı kanatlarına

Hücum edecekken Rabbinden aldığın gücün

Bekle sadece bekle şair

Umudun ve hüznün coğrafyasından sökün eden kader

Kederin izdihamı

Soluk teninde kayan yıldızın idam sehpası

Elbet görülecektir de hesabı

Hem yalnızlığın hem de çektiğin kahrın

Tecelli edecekken bir adım sonrası.

Elbet Rabbin izniyle

Huzur ve inancın

Yeniden doğuyor olabilmenin de vadesi

Sonlanmadan son nefesinde saklı

İtikadın kalesi

Kabul gördüğün kadar Dergahında yüce Allah’ın…