NUR YÜZLÜ BİR AŞK MASALI

Her düş

Her yaş

Her vazgeçiş

Yalıtılmış ruhun muhteviyatı

Aşkın kürediği o ıssız karanlık dehliz…

Şehrin surlarında kayıtlı

Nemli havası İstanbul’un

Bulutun dahi rotasında kaybolan umudun

Teşrifi de güneşin

Sağdıcı yalnızlık keyfe keder her sevincin

Arka yakasında saklı belki de

Hüzün denen o girift zemherinin varlığı

Kanıksanası iken ölüm

Yüz görümü

Söyleyemediği şairin

Beşi bir yerde duygular

Umudun harı

Aşkın nakşı

Seferi tanıklığında esen rüzgârın…

Yok iken de şairin malı mülkü

Peyderpey kaybolan maliki olduğu

Şu göğün endamına

Yaraşır bir aşkla

Baş koyduğu yolu

Tutturamadığı kadar da hedefi

Iskaladığı ne çok hayal ne çok sevgi

İzafi bir tutanak

İhya edilesi o uzak minval

Kamçısı rüzgârın

Şeklen kayıp mizacı mevsimin.

Derli toplu bir ölüm dilerken

Önsezilerinde saklıdır

Doğumu yüreğin izafi bir güneşe eşlik eden

Her gün yeniden dirilen

Bir çiçek

Belki de bir arya tutuklusu kalbin

Sökün eden yerinden

Dilemması varın yoğun

Dokunulmazlığı olsa bile şairin

Ne ki ne?

Uzak kaldığı

Mutluluğun arifesi.

Hörgücünde saklı iken de zehri

Yüreğine akıttığı gözyaşı

İzahı var mıdır sahiden de yasın yasa mahiyetinde

Cürüm işleyen bir fiilin daha nezdinde:

Sev ve özle

Ve hayal kur,

Renklerin devasa asası iken beyazın masum tınısında

Saklı tuttuğu

Nur yüzlü bir aşk masalı.

Nakşında ölümün kayıpların babadan mirası

Zimmetli olduğu kadar da aşka

Şiarı ille ki sevgiden ibaret

Döktüğü taşları

Eteğinden sızan irin

Eksik etekli bir hüzünle yanarken için için

Meylettiği yas

Neşrinde yaşamın

Dünde saklı o naaş.

Sözcükler kördüğüm

Duygular ve umut

Yeltendiği muradın ipine tutulu

Ellerinden de kayarken sevdikleri

Ruhsatı yok mademki mutluluğun

Zaman aşımına uğramış olsa bile ruhun

Tutulan nutkuna eşlik eden

Kalem ziyadesiyle yaşaran

Gözlerinde olmadığı kadar çalıntı yalnızlığın

Ve işte kaderde kazılı azadesi gönlün.

Dökülen surelerin verdiği huzuru

Bahşedene duyduğu

Şükür ve sabır ve yankısı

Nasıl da duyulur nidalarının.

Bir hayal mevsimi iken yaşam

Ziyadesiyle yürekten taşan

Göreceli bir izdiham

Gönülsüz yaşadığı kadar da şair

Dağlar tepeler bayırlar aşan

Bir neferdir ki

Araf’ta birbiri ile kapışan duyguların

Ansızın solduğu

Ansızın söndüğü o ferin:

İmdadına yetişene şükürler olsun ki…

Her şiir

Şairin yeniden doğuşunun müjdecisi

Tutuklu kaldığı kadar kıblesinde

Tutuşan dizelerin eşlik eden nüktesinde…