AZAT EDİN BENİ

Düşlerim hantal, bayım ve sancılandığım şiir öncesi:

Aşkla kıyama durulası bir mertebedir benimki

Layığıyla sevmek ve yaşamaktan da yoktur ötesi…

İtibar edilmez duruşuma

Öldüğümde sözcüklerimle yıkayın na’şımı

Bir özlem benimki sonsuzluğa

Kıyılan her parçam dilim dilim

Paçamdan akar dünün kiri

Sevecen bir rotada saklı ferim

Düşbaz yollardan geçtim geçeli

Çetelesini tutmayı unuttum güncemin.

Manidardır iklim

İkilem yüklü göğün neferi sözcüklerim

Diktiğim söküklerden sökün eden hüznüme

Ad koymasın münafık gölgeler

İstirham ediyorum evrenden

Evreleri kayıp bir hikâyeden

Azat edin beni

Dik alası yalnızlığın ve hüznün

Gövdemde kalmadı üstüme çakılası çivi

Hüsranımla gömülmektir talebim

Gülen yüzümü solduranlara sitemim

Tutumsuzum severken:

Var mı ötesi?

Tutarsızım yaşarken:

Kimliğimde saklı bir imla hatası

Devindiğim kadar muğlak hayallerde

Sinemde yara ve dolunay

Yıldız olmak kaderin tecellisi

En azından kuyruğumdan kırpmışken şair beni

Özenle sevdim seveli

Aşka sunum

Yalnızlığa tulum giydiren sözcüklerin batan dikeni

Yüreğime ve en derine

Dilemması günün

Yorgunluğa kat çıkan duyguların nüshası

Ve işte temize geçiyorum sevapları günahları

Kaykıldığım şu eksen ki

Kaybolmanın haşatında

Dönüştüğüm başka bir varlık

Ölümle kesişen yolumun sere serpe uzandığı…