ADI ANNE OLAN HER AN HER ANI

Hangi düş’ ün tarhında saklıydı mutluluk hangi yarımadadan firar etti yürek ve aşkın ana kıtası sözcüklerin değişmeyen rotası…

İzafi bir çizgi değil bu

Sadece şakıyan hüznün içre yolculuğunda

Nöbete kaldığım her gün her gece

Mademki mihrabı yerindeydi cihanın

Töhmet altında kalmadan insan

Seyyah düşlerin yorgunluğunu dahi yok sayıp

Sığındığı kadar Rabbine

Ve sıvalı kolları

Her şiiri her duyguyu

İthaf ettiğim annemin

Yüreğinde açan ilk ve son çiçek olmanın

Verdiği gururla

Solmamak adına direniyorum

Ve rengim nasıl ki mahzun bir gülüm/semeye dair

Sadece ve sadece masum

Ve sonlanmayan bir masal diliyorum

Tanrıdan

Ve adı anne olan her anda her anıda

Saklı tutulası umudun güzergâhında dikleniyorum da

Evrene

Direttiğim kadar umudu, sevgiyi

İçimdeki deryayı sunuyorum Rabbime…

Her günün geceye yolculuğu

Uğurlu sayımsa on üç:

Annemin doğduğu uğurlu rotam Şubatın mimikleri

Dünde kalsa ne ki?

Mazinin ve yüreğin yitimleri.

Hüzün ve mutluluk dikenli bedenimin tellerinde

Saklı o akım

Ruhumdaki akın

Devasa bir rahmeti dillendirmenin tetiklediği

Dünün nezdinde ölü

Yarına aday metazori bir yolculuk değil hem benimki

Sadece sevginin istikameti…

Sadece şiar edindiğim kaçamak bakışlı ufuktan

Kaçamadığım kadar da bu dik yokuştan…

Özet geçtim geçeli ömre

Özveri ile soluduğum şiirin diline takılı

Bir ardıç kuşu misali

Bekası yarınların

Bata çıka yürüdüğüm yola eşlik eden

Ayak sesimin yankıları

Ve işte düztaban şiir

İmgelerinse yanan tabanları

Aşkın aksisinde

Özlemin iç çekişinde

Sobelenmiş bir çocuğum hem hâlihazırda

Mayın tarlasında seken duyguları

Yalnızlığım ıssızlığım

Rugan pabuçları varlığın

Varamadığım bir ana kıta

Yâdımda saklı bir yarımadayım oysa

Bir yanım eksik özlemimle diktiğim;

Bir yakam kayıp

Varmakla iştigal kendime…

Beti benzi atan geceye söylemim

Sözcüklerse çetelem benim

Her imge her kelime başlı başına bir çete

Kaygıların girizgâhı

Umudun veryansın ettiği

Acıların kazıntısı

Gönlün muhabbet ehli sitemi.

Kordan hükümler

Körden ziyade gözü açık kimse görmeyenler

Kâh dün kâh yarın

Bir mizansense gün.

Nice yarım kalmışlığım

Göğün kıvancı

Yerin direnci

Sevginin hikmeti ve annemin yüreği

Hem kırgın hem yaralı hem umuda yolculuk

Kat izinde duyguların bazense tutulan nutuk

İzafi bir eksenmiş hem yaşamak.

Taban tabana zıt içimdeki çocuk

Hem muteber hem yetişkin

İşinin ehli de oldu mu yüreğin demindeki iz

Bazen girift

Bazen savruk

Yandığı kadar yürek

Yakardığım tek Varlık

Rabbine sadık bir kul olmanın hikmeti

Çağlayan günden arda kalan titri

Yanan ateşin külü

Külliyesinde duyguların

Kara gecenin laneti

Gün doğmaya yakın

Bandığım kadar hasreti bitimsiz sevgiye

Adı anne oldu mu ki iklimin tecelli ettiği…